(Last Updated On: )

Hoe is het Jacob (Jaap) Knip vergaan na de Van Reenenschool?
De eerste 3 jaar van mijn lagere school tijd bracht ik door op een kleine school in Oosterleek (tussen Hoorn en Enkhuizen aan de IJsselmeerdijk). Er waren 2 lokalen voor 6 klassen.
In mijn klas zaten 7 leerlingen. In 1956 verhuisden wij naar Bergen en kwam ik op de Van Reenenschool in de 4e klas. Mijn vader was postbode en moeder leidde het pensionnHillheim. Die naam kwam van de eerste bewoner van het huis, de directeur van de Hille beschuitfabriek.
De 4e klas bij meester Pascha was voor mij een hele overgang, van 6 klasgenoten naar meer dan 50!

Ik herinner me dat ik bij het schrijven nog geen ‘verbonden’ letters had geleerd, ik schreef nog losse letters.
Gelukkig was dat geen probleem, ik hoefde dat verbinden niet meer te leren, blokletters was ook goed.
In de 5e klas werd ik ingedeeld bij meester Luppens. De zanglessen werden door meester Nijdam gedaan, begeleid op zijn accordeon. Dat wilde ik ook leren spelen. Ik heb nog jaren een instrument gehad en later op de sinterklaasfeesten van mijn werk kon ik met mijn accordeon het zingen begeleiden.
Er bestond toen ook al een soort test om te zien welk schooltype geschikt zou zijn. Volgens de ‘geleerden’ was ik nog te speels om naar een hogere opleiding te gaan en werd ingedeeld in de groep voor LTS, VGLO, ULO, enz. Rolschaatsen op het schoolplein vond ik toen leuker. De andere groep kreeg extra lessen na de normale schooltijden om ze voor de toelatingsexamens te trainen.
Na de Van Reenenschool ben ik naar de ULO aan de Beemsterlaan gegaan. Dat is niet zo goed verlopen, in 3 jaar nog niet eens overgegaan naar de 3e klas. Na schooltijd werkte ik als loopjongen bij Finkensieper een zaak in huishoudelijk artikelen en gereedschappen. Dhr. Finkensieper introduceerde me bij de Oranje vereniging. Daar was ik tot onze verhuizing naar Overijssel 19 jaar als vrijwilliger actief bij de kinderspelen, geluidsinstallaties opstellen, enz.

Mijn ouders besloten dat ik maar een baan moest gaan zoeken, zij hadden nog 3 kinderen en die wilden misschien wél studeren! Zo kwam ik, 15 jaar oud, in Zaandam bij de potloden fabriek van Bruynzeel terecht. Lopende band werk. Ik vond dat de klok daar op halve snelheid liep, de dagen duurden lang. Later werkte ik in het magazijn van de keukenfabriek, dat was wel afwisselender maar ik begon in te zien dat ik dit niet tot mijn pensioen wilde blijven doen.
In 1965 werd samen met mijn muziekleraar J.Wout Meijer de ziekenomroep Bergoa opgericht. De studio bevond zich in Kranenburgh op de bovenste etage. We maakten muziekbandjes, die werden o.a. in verpleeghuis Oudtburg afgedraaid.

De directeur van de Bruynzeel bedrijfsschool (ik was nog leerplichtig), zag toch mogelijkheden bij mij, en gaf bijlessen waardoor ik na 3 jaar Bruynzeel, toelatingsexamen voor de HTS in Haarlem kon doen. Wegens gebrek aan voldoende vooropleiding, bleef ik daar na 2 jaar steken, en stapte over naar de school voor elektronica in Hilversum. In die tijd werkte ik 3 jaar als stagiair en uitzendkracht bij Euratom in Petten. Maar, ik zakte voor het eindexamen. Dus moest ik mijn uitgestelde militaire dienst gaan vervullen. Als militair werd ik, ondanks gebrek aan enig diploma, tot officier bij de verbindingsdienst opgeleid. Ik wist daar als studiebegeleider voldoende tijd voor eigen studie te vinden om alsnog mijn einddiploma van de HTS voor elektronica te behalen.
Vlak voor mijn diensttijd ben ik in 1971 met Marianne Sevenhuysen getrouwd, zij zat een klas lager op de Van Reenenschool.

Op de ULO kwam ik haar weer tegen en we hadden een gemeenschappelijke hobby, volksdansen. Wij woonden toen ‘gekraakt’ in Kranenburgh op de bovenste etage. Daar was toen de opname studio van Bergoa en ik had daarom de sleutels, weinig gekraak dus. Ans Wortel was daar onze buurvrouw en woonde op de begane grond. Op de eerste etage de volksmuziekschool, waar ook ik muziek les had. Als een soort conciërge, lieten we de muziekdocenten, die vaak hun sleutels vergaten, binnen. En deden ’s avonds de vergeten lichten in de lokalen uit. We hebben er een jaar gewoond.
Wij kregen 2 zonen, de eerste, Martijn, terwijl we nog in Kranenburgh woonden, de tweede Gustaaf, in ons huis aan de Kolk in Zanegeest, waar we inmiddels naartoe waren verhuisd.
We waren we actief als dansers in de dansgroep Gaida. We hebben daar 10 jaar gedanst en opgetreden in binnen en buitenland.
Via de dansgroep kwam ik in contact met het theater. Als vrijwilliger belichter/geluidstechnicus, eerst in Raalte, later in Heiloo, en Langedijk. In totaal zo’n 18 jaar theaterwerk gedaan en met veel artiesten kennis gemaakt.

Ik vond na mijn militaire dienst werk bij een bedrijf in Amsterdam, waar ik centrale antennesystemen moest uitrekenen en tekenen, en later ook de aanleg daarvan begeleiden o.a. in Amstelveen, toentertijd in 1975 het eerste grote kabel-tv netwerk. Nadat ik een jaartje nieuwe kabel TV producten ontworpen had voor Robert Bosch in Berlijn, kwam ik in contact met Hewlett Packard, de leverancier van onze meetapparatuur.
Voor Hewlett-Packard zijn we in 1979 naar Heino (Overijssel) verhuisd, waar wij 15 jaar verbleven. Wij konden goed opschieten met de Sallandse bevolking en deden mee met de organisatie van de Volksdansfestivals in Raalte. We hadden daar een fijne tijd.
Bij HP heb ik gewerkt, eerst als verkoper in noordoost Nederland, later als product ondersteuner in Europa en daarbuiten. Het was interessant en afwisselend werk, ik ging veel voor eigen training naar Amerika en andere landen. Hoewel ik de ULO moest verlaten wegens slechte cijfers met name voor talen, gaf ik voor HP instructies in zowel de Engelse als de Duitse taal. En gaf cursus in algemene microgolf en telecommunicatie technologie en het gebruik van door HP geleverde apparatuur. Ik kwam op technisch interessante locaties, zoals de ultra-clean room van Intel in Ierland, de verkeerstorens van Schiphol en Helsinki, de Sterrewacht in Dwingeloo, ruimtevaartcentrum in Moskou, en gaf les in Koeweit vlak na de golf-oorlog, enz.
Vanwege mijn vele reizen via Schiphol, en het feit dat onze zonen inmiddels een eigen onderkomen hadden zijn we weer naar Noord-Holland verhuist. Heiloo lag iets dichter bij Schiphol, en was per trein, onze zoons hadden nog geen auto, goed te bereiken.

Helaas, na 26 jaar HP sloeg de reorganisatie toe en ik werd vriendelijk verzocht te vertrekken. Ik kon wel blijven maar dan moesten we naar Singapore verhuizen. Gezien mijn leeftijd en de ontslagvergoeding, kon ik ook direct van mijn vervroegde pensioen gaan genieten. De keuze was, mede gezien de plannen van de regering om ‘gouden handdrukken’ te gaan afromen, niet zo moeilijk. Wel erg jammer dat ik mijn technisch interessante werk en de daarbij horende reizen en opleidingen moest gaan missen.
Wij wonen nu in Broek op Langedijk. En ik doe daar vrijwilligerswerk. Een tijdje op een rolstoelbus gereden.
Ik ben ICT adviseur voor WonenPlusWelzijn in Noord-Holland (een welzijnsorganisatie) en help in het gebruik van computer, tablet, smartphone, en allerlei andere technische klussen bij mensen thuis. Voor de bibliotheek geef ik cursus Digisterker: het aanvragen en inloggen via Digid en in het gebruik van overheidswebsites. Vooral voor ‘nieuwe’ Nederlanders.
Voor de Koninklijke Nederlandse Kegelbond doe ik de leden-, score-administratie en het websitebeheer.
Wekelijks rijd ik 4 heren met een geestelijke beperking naar het Kegelhuis in Alkmaar.
Het gaat met ons, de kinderen en kleinkinderen goed.

Jacob Knip
Broek op Langedijk